Van 8 t/m 15 december vieren Joden over de hele wereld Chanoeka, het lichtjesfeest. Acht dagen lang worden kaarsjes in de chanoekia, de achtarmige kandelaar ontstoken, elke dag een kaarsje meer. Chanoeka brengt licht en daarmee hoop. Chanoeka is ook het feest waarop we een groot wonder herdenken en vieren. Acht dagen lang stuurt Israëlactie u verlichting, hoop, positieve gedachten of een hedendaags wonder. Acht dagen lang willen wij u niet, of niet alleen, op de hoogte houden van de verschrikkingen die in Israël en Gaza nog steeds voortduren, maar sturen wij u (ook) een positieve boodschap. 

Wat voor feest is Chanoeka? Waarom vieren we het, wat zijn de gebruiken? Onderstaande ‘Chanoeka-knop’ leidt u naar de website van het NIK waar u meer informatie vindt.

Eén foto zegt meer dan 1.000 woorden. Dat geldt niet alleen voor een foto, ook voor een tekening. Onderstaande tekeningen zijn gemaakt door kinderen die in kibboetsiem in het zuiden van Israël wonen en die de terroristische aanval van 7 oktober hebben overleefd.  Kinderen uiten zich makkelijker via tekeningen. Die tekeningen laten hun sterke weerbaarheid zien. 

Al deze kinderen waren thuis toen terroristen hun kibboets binnenvielen. Ze verstopten zich, ze verkeerden in direct levensgevaar, maar ze hebben het overleefd. Nu zijn ze geëvacueerd naar hotels in Eilat, aan de Dode Zee en in Shefayim. Ze hebben geen idee wanneer ze terug kunnen naar huis, óf ze naar huis kunnen. Al een week na de vreselijke Zwarte Sjabbat kregen zij traumabehandelingen, die ze nog een flinke tijd nodig zullen hebben. Als onderdeel van de therapiesessies moesten ze een tekening maken. Ze mochten álles tekenen, wat ze maar wilden.

En dit zijn de verhalen van een paar van deze kinderen:

Yael, 14 jaar, woont in kibboets Re’im 

Yael lag op 7 oktober nog te slapen toen de sirenes afgingen. Haar slaapkamer is ook de veilige kamer, dus bleef ze in bed liggen. Ze is gewend aan luchtalarm. Haar ouders en haar broertjes en zusjes kwamen ook binnen. Al snel hadden ze door dat het deze keer anders was. De raketten stopten niet en plotseling begon ook het schieten. Ze zaten 17 uur lang in de veilige kamer, zonder water, zonder eten en met angst in hun hele lijf.Toen ze naar buiten konden, zagen ze de tragedie die had plaatsgevonden tijdens de 17 uur dat ze zich hadden schuilgehouden.Yael kwam er al snel achter dat veel mensen die ze kende, waren vermoord. Ook haar beste vriendin was dood.

Tamar, 8 jaar, woont in kibboets Sa’ad 

Tamar heeft zeven broers en zussen. Met z’n tienen vormen ze een gelukkig en luidruchtig gezin. Die zaterdagochtend waren ze thuis. Tamar werd als eerste wakker. Simchat Tora is haar favoriete feestdag, ze kleedde zich netjes aan om met haar vader naar sjoel te gaan.Toen de rakettenregen begon, gingen ze met z’n allen naar de veilige kamer. Het was krap daar binnen, maar ze wist zeker dat het allemaal na een paar minuten voorbij zou zijn en dat dan het feestvieren kon beginnen. De realiteit was anders. Pas na 15 uur konden ze de veilige kamer verlaten. De kibboets waar Tamar met haar familie woont, is een religieuze kibboets. De poort blijft op sjabbat gesloten, daardoor konden de terroristen er niet in. Tamar is pas 8, maar ze moet er steeds aan denken hoe zij en haar familie door een wonder niets is overkomen. Ze verblijven nu met z’n allen in Jeruzalem. Waarschijnlijk kunnen ze nooit meer terug naar haar geliefde kibboets. 

Shelly, 12 jaar, woont in kibboets Be’eri 

Shelly’s moeder maakte haar op 7 oktober wakker omdat ze naar de veilige kamer moesten rennen. Niet lang daarna drongen terroristen hun huis in de rustige kibboets binnen en begonnen te schieten. Ze probeerden de veilige kamer binnen te komen, maar Shelly's vader hield de deur stevig vast en na een paar pogingen verlieten de terroristen het huis. Maar eerst hebben ze alles overhoopgehaald, hun spullen vernield en een totale puinhoop gemaakt van het huis waar Shelly geboren is en waar ze al haar hele leven woont. De hele tijd dat ze in de veilige kamer zaten, verstopte Shelly zich onder het bed. Nu, meer dan 9 weken later, kan ze nog steeds alleen onder het bed in slaap vallen.

Roni, 7 jaar, woont in Ramat Gan

Roni kon vrijdag 6 oktober niet in slaap vallen. De volgende dag zouden zij - haar mama, papa en grote broer Ori - op bezoek gaan bij Saba en Savta (opa en oma) in kibboets Kissufim. Roni gaat daar graag heen. Ze kan daar lekker op het gras spelen en ze vindt het leuk om naar de koeien te kijken. Ze is dol op Savta’s cheesecake. En ze is helemaal gek op Saba Shlomo. Roni is zijn jongste kleinkind en hij noemt haar zijn prinsesje. Saba heeft een geheim laatje waar chocola in ligt, alleen Roni weet ervan. Ze krijgt zoveel chocola als ze maar wil. Mama vindt dat eigenlijk niet goed, maar het is het geheim van haar en Saba. Op 7 oktober overvielen terroristen kibboets Kissufim. Ze ontvoerden Saba Shlomo. Roni is verschrikkelijk verdrietig. Ze begrijpt niet waar Saba is. Ze is te jong om te begrijpen wat er precies aan de hand is, maar te oud om niet te begrijpen dat er iets heel erg mis is. Roni begon weer in bed te plassen. Ze huilt veel en blijft maar vragen wanneer Saba terugkomt.