Vandaag is het 427 oktober

Deze website maakt
gebruik van cookies

bekijk onze algemene voorwaarden

Column Harry Polak

Tot zijn pensionering in 2012 was Harry Polak (1947) als kwaliteitsadviseur werkzaam in de geestelijke gezondheidszorg. In 2016 maakten hij en zijn vrouw Irith alija: ze emigreerden naar Israël, waar hun jongste dochter toen al woonde en hun oudste later volgde. Na een aantal jaren in Herzliya wonen ze nu in Raänana.
< terug
Portret Harry Polak

Tunnelvrees

maandag 29 januari 24, 17:30

Bekenden van ons wonen in Kfar Chefer. We zijn er nog nooit geweest, al ben ik nog steeds nieuwsgierig hoe het daar wonen is. Het is een kleine plaats die grenst aan de door Israël gebouwde afscheiding die min of meer de groene lijn (‘de grens’) volgt. In de wereldopinie wordt die beschermingswal ‘de Muur’ genoemd, hoewel het grootste deel bestaat uit een speciaal hekwerk.

Ik kan me nog herinneren dat we met een groep liberale Joden in 2001 op bezoek waren in Israël toen het land werd getroffen door de ene bloedige terreuraanslag na de andere. Het waren de tijden van de Tweede Intifada, nadat Arafat weggelopen was bij de vredesonderhandelingen met Ehud Barak onder leiding van Bill Clinton. De zoveelste mislukking van vredesgesprekken tussen Palestijnen en Israëli’s. Er waren in die periode serieuze geruchten dat Israël van plan was om een lange afscheiding te plaatsen om de terroristen tegen te houden. Die konden zo van de Westoever de oversteek maken naar Israël om daar dood en verderf te zaaien.

Die bescherming tegen terreur is er gekomen en die heeft tot een aanzienlijke daling van aanslagen in Israël geleid. Maar de Palestijnse terroristen zijn niet voor één gat te vangen. Als ze niet over ‘de Muur’ kunnen klimmen dan zorgen ze ervoor dat ze er onderdoor kunnen via tunnels. Sinds 7 oktober weten we dat ze er ook overheen kunnen vliegen met paragliders.

Daarom zijn er diepe damwanden geplaatst bij de grens met de Gazastrook. Hamas moet daar dan wel heel erg zijn best doen om onder het grenshek door te kunnen. Zo’n damwand is er niet onder ‘de Muur’. Dus daar zijn nog mogelijkheden om via tunnels Israël binnen te komen.

Het is een doodgriezelig idee. Sinds 7 oktober weten Israëli’s dat je niet altijd op het leger kunt vertrouwen en dat Palestijnse strijders, zeg maar terroristen, opeens in je woonplaats en ook in je huis kunnen verschijnen met alle akelige gevolgen van dien.

Bewoners van diverse nederzettingen klagen bij de autoriteiten over graafgeluiden die erop zouden kunnen wijzen dat er aan tunnels wordt gewerkt. Dat is dan op de Westoever (Judea en Samaria). Maar ook bewoners langs de groene lijn horen dergelijke geluiden, zo las ik In Times of Israel. Zoals in Kfar Chefer.

Toen we onze bekenden uit Kfar Chefer onlangs tegenkwamen op een bijeenkomst vroeg ik er gelijk naar. Het bleek dat de man van het stel niets had gehoord. Het viel me op dat hij zich omdraaide nadat ik over de 7 oktober begon en hoe Hamas het had aangepakt. Zijn vrouw had echter wel geluiden gehoord. Daarom wil zij zo snel mogelijk verhuizen naar een veiliger plek in Israël.

Er bestaat zoiets als tunnelvrees waar mensen last van hebben als ze met de auto door een lange tunnel moeten rijden. Het is zoiets als pleinvrees, een fobie dus. Een irreële angst, maar daarom niet minder erg voor lijders daaraan. De tunnelvrees waar we het hier over hebben, is van een andere orde.