Met uw hulp dragen we bij aan:

• Mentale zorg en traumaverwerking voor getroffen families
• Herstel en ondersteuning van beschadigde ziekenhuizen
• Kinderen weer laten spelen, lachen en helen
• Begeleiding van reservisten op weg naar balans en herstel
• Een veilige en liefdevolle start voor pasgeboren baby’s
• Opleiding van hulphonden voor mensen met PTSS

Zorg op vier poten

Aviv is getekend door wat hij heeft meegemaakt als reservist. Nachtmerries hielden hem uit zijn slaap, drukke plekken vermeed hij en zelfs thuis voelde hij zich niet veilig. Elke dag was een gevecht.

Tot Boaz kwam. Boaz is een hulphond, speciaal getraind door het Israel Guide Dog Center om mensen met PTSS te helpen. Hij voelt haarfijn aan wanneer Aviv gespannen raakt. Hij biedt rust, begrenzing en veiligheid door simpelweg bij hem te zijn.

“Boaz leerde me opnieuw ademhalen als de paniek opkwam. Hij wekt me uit nachtmerries, houdt afstand in drukke straten, en biedt me veiligheid met zijn aanwezigheid,” vertelt Aviv.

Boaz kijkt als het ware over zijn schouder. Hij staat tussen Aviv en de buitenwereld wanneer dat nodig is. En misschien wel het belangrijkste: Boaz dwingt hem elke dag om op te staan, te zorgen voor een ander én voor zichzelf. Langzaam keerde de rust terug. De nachten werden stiller. Er kwam weer ruimte voor een glimlach.

Zijn vrouw zag het als eerste: “Er was weer licht in zijn ogen.” Zijn kinderen durven hem weer te knuffelen.

“Mijn hond helpt niet alleen, hij heeft mijn gezin rust teruggegeven.”

Veel veteranen kampen met PTSS: een zware psychische aandoening met nachtmerries, paniekaanvallen en diepe angst als gevolg. Voor velen is zelfs slapen een dagelijkse strijd. Het Israel Guide Dog Center traint speciaal hulphonden die deze mensen weer houvast geven. Deze honden herkennen signalen van stress en paniek, wekken hun baasjes uit nachtmerries en bieden troost in angstige situaties. Dankzij hun intuïtieve steun daalt de frequentie van nachtmerries en neemt het vertrouwen in het dagelijks leven weer toe.

De resultaten zijn hoopgevend: meer rust, betere slaap, minder angst en vooral, het gevoel er niet meer alleen voor te staan.

Zorg voor reservisten

Yair is een 33-jarige IDF-reservist die dankbaar terugkijkt op de therapiesessies die hij kon volgen dankzij het Shavim-project. Yair’s verhaal in een notendop:

Na een lange werkdag – hij is ICT’er bij een groot hightechbedrijf – komt Yair thuis bij zijn vrouw en kinderen. “Abba, abba” roept de vijfjarige tweeling. Ze springen in Yair’s armen. Ofrit, zijn vrouw is ook net thuisgekomen. Samen maken ze het avondeten klaar en ze verheugen zich al op het avondritueel: de kleintjes trekken hun pyama’s aan, Yair leest ze voor en Ofrit stopt ze in bed.

De volgende ochtend om 6 uur gaat Yair’s telefoon. Het is zijn commandant in de IDF die hem oproept voor zijn reservistenplicht. Yair twijfelt niet, overlegt kort met zijn vrouw, die achter zijn beslissing staat, haalt zijn uniform tevoorschijn en kleedt zich aan. Hij maakt de tweeling wakker en legt de kinderen uit waarom hij weg moet. Hij belooft ze dat hij snel terugkomt en dat ze een andere keer naar de bioscoop zullen gaan.

Als Yair weer thuis is, merkt Ofrit dat hij niet zichzelf is. Hij is stil en in zichzelf gekeerd. Ofrit wil het hier met hem over hebben, maar 48 uur later wordt Yair alweer opgeroepen. Deze keer blijft hij veel langer weg. De IDF heeft hem nodig, het land heeft hem nodig en Yair vervult zijn plicht.

Als hij na zeven weken weer thuiskomt, is hij er slecht aan toe. Hij communiceert nauwelijks, zelfs zijn kinderen – zijn oogappels – kunnen nauwelijks een glimlach op zijn gezicht toveren. Yair heeft teveel gezien en meegemaakt. Niemand kan zich een voorstelling maken van hetgeen hij heeft meegemaakt, hij wordt niet begrepen. Yair wil het liefst zo snel mogelijk terug naar zijn eenheid, naar zijn maten die hem wel begrijpen.

Als Yair’s plicht erop zit en hij definitief thuiskomt, kan hij zich niet meer aanpassen aan het burgerleven. Hij slaapt slecht, heeft paniekaanvallen en is depressief. Hij is hard op weg om PTSD te ontwikkelen. Net op tijd kan hij terecht in het Shavim-programma. Acht weken lang krijgt hij therapie, één keer per week. Dit is precies wat hij nodig had, hij knapt zienderogen op. Thuis is hij weer een gelukkig man, met zijn vrouw en zijn kinderen. Inmiddels is hij weer aan het werk en geniet hij weer van het ‘gewone’ leven.

Zorg voor zieke kinderen

Stichting Gilat Israël bezorgt de ziekste kinderen in Israël – Joods én Arabisch – een moment van vreugde en hoop. Met 15 jaar ervaring in Nederland op zak organiseert de stichting sinds een paar jaar ook voorstellingen in diverse Israëlische ziekenhuizen. Doel: kinderen even laten vergeten dat ze ziek zijn en ze weer gewoon kind laten zijn. Wat begon als een klein initiatief, is gegroeid tot bijna 50 voorstellingen per jaar. De ambitie voor de nabije toekomst is voorstellingen organiseren in alle Israëlische ziekenhuizen.

Bij het binnenlopen van een ziekenhuis in Jeruzalem zien we twee jongetjes van een jaar of tien. Beiden zitten in een rolstoel, ze zijn lekker aan het klieren. De één is blond en heeft ondeugende ogen, de ander is een mooi, donker jongetje met grote, sprekende kijkers. Een verpleegster stelt ze aan ons voor. Igor is van Joods-Russische afkomst, Abed is Arabisch-Israëlisch. “Ze wachten al een uur op de voorstelling,” zegt een van de acteurs die bezig is zich voor te bereiden.

De twee vriendjes genieten zichtbaar van de voorstelling, die interactief is. Ze komen als eersten naar voren. Met hun enthousiasme steken ze ook de andere kinderen aan. Sterker nog: zelfs de moeders doen mee. We zien Joodse en Arabische moeders met elkaar dansen. Hoe mooi is dat! Vrede stichten behoort niet tot de doelen van Stichting Gilat, maar dit is toch wel een aangename bijvangst.

De vader van één van de patiëntjes vertelt ons: “Mijn dochter is vier weken geleden gediagnosticeerd met kanker. Ze heeft vreselijke behandelingen gehad. Ze huilt de hele dag en is boos op de wereld. Vandaag is de eerste keer dat ze weer lacht. Haar zo te zien, dat lucht mij zo op.” Eén van ons legt een arm om hem heen terwijl we verder naar de voorstelling kijken. De lach van dat kleine kale meisje blijft ons bij.

Zorg via sport

In kwetsbare wijken verspreid over heel Israël krijgen honderden kinderen dagelijks te maken met leerproblemen, onrust thuis of het ontbreken van veilige speelruimte.

Via het Youth Futures-programma bieden we deze kinderen hoop en houvast.

De kracht van het programma? Mentoren en coaches uit de gemeenschap zelf. Zij begeleiden de kinderen (en hun families) vaak jarenlang en helpen hen om obstakels te overwinnen. Of het nu gaat om school, gedrag of sociale vaardigheden ze zijn er, dag in dag uit.

In 2022 startte Youth Futures een bijzonder initiatief: de Youth Futures Football Club.

Wat begon als een sportprogramma groeide al snel uit tot een krachtige tool voor verbinding en persoonlijke groei. Vandaag trainen zo’n 270 kinderen wekelijks in 18 teams, verspreid over negen gemeenschappen, Joodse en Arabische jongens samen op het veld.

Want voetbal bij Youth Futures is méér dan een spel, het draait om respect, samenwerking, doorzettingsvermogen en om het bouwen van bruggen tussen kinderen uit totaal verschillende werelden.

Tijdens de recente oorlog in het noorden van Israël was het leven van duizenden gezinnen maandenlang ontwricht. Raketten, evacuaties en angst bepaalden de dagen. In die chaos werd de voetbalclub een reddingslijn. Zodra het veilig was, stonden de kinderen weer op het veld. Niet alleen om te trainen, maar om weer even gewoon kind te zijn.

De club bood structuur, een plek om emoties kwijt te kunnen, en vooral het gevoel dat ze er niet alleen voor stonden.

Dankzij het Youth Futures programma en het voetbalteam vinden kwetsbare kinderen steun, kracht en toekomstperspectief, zelfs in de moeilijkste omstandigheden.

Zorg voor Israël is zorg voor mensen. Voor gezinnen. Voor kinderen. Voor toekomst.
Samen zorgen we voor Israël. Nu, meer dan ooit.