Israël bestaat ruim 75 jaar. Maar het Joodse land heeft een oud verleden, zoals iedereen weet die een beetje op de hoogte is van de Joodse geschiedenis. Bij iedere verjaardag in Joodse kring wens je elkaar: tot 120! Van Israël willen we uiteraard dat het land veel en veel ouder wordt. Eigenlijk dat medinat Israeel (het land Israël) het eeuwige leven heeft. Dat laatste geldt natuurlijk niet voor ons, eenvoudige stervelingen, maar een land hoort zijn inwoners gewoon te overleven. Zoals een kind als het goed is, zijn ouders overleeft.

Het is de derde keer in de geschiedenis dat er een Joodse staat is. Nadat ‘het eerste Israël’ ophield te bestaan vanwege de verovering door de Babyloniërs duurde de ballingschap van de Joodse inwoners maar vrij kort. Na ongeveer een halve eeuw konden ze terug. De tweede ballingschap duurde vele malen langer, zoals bekend. Er gingen zo’n twintig eeuwen overheen voordat Joden terugkeerden. En daarmee een eind maakten aan de verwoede pogingen van de Romeinen om het zelfstandige Judea (‘het tweede Israël’) uit te wissen. De tweede Tempel werd daartoe verwoest en het land werd omgedoopt tot Palestina.

Je moet er niet aan denken dat de vijanden van het derde Israël erin zouden slagen om opnieuw een Joodse staat om zeep te helpen. Na de onvoorstelbare ramp van de Sjoa, toen één op de twee Joden die Europa woonden, werden vermoord, was de (her)oprichting van een Joods land een ongelooflijke troost voor al het doorstane leed. Niet dat het verdriet over de zeldzame vernietiging van al die Joodse levens over was, dat zeker niet. Maar Joden hadden weer een eigen land dat een uitwijkmogelijkheid bood als Joden opnieuw zouden in de verdrukking zouden komen.

In Israël zijn Joden echter helaas allerminst veilig gezien de vijanden in de omgeving. Doch je kunt in het land zelf wel gewoon Joods zijn zonder je Joodse identiteit te hoeven wegstoppen. Geen probleem om hier met een keppel of davidsster over straat te gaan.

Tijdens de logeerpartij van onze vriendin uit Amsterdam, waar ik eerder over schreef, hebben we het ook gehad over het Joodse leven in Nederland. Zij vertelde - daar had ik al eerder wat over gehoord - dat vooral oudere leden van de Joodse gemeente waar zij en ik mee verbonden zijn, het opnieuw erg moeilijk hebben. Ze hebben de Sjoa overleefd en nu zijn ze opnieuw bang dat die barre tijden terugkomen. Ze zijn heel bevreesd dat Israël het niet zal overleven. Naast de vijandigheid vanuit Arabische en verdere islamitische omgeving (Iran) is er de afkeer van de Joodse staat uit linkse kringen in de wereld bijgekomen. Naast de langer bestaande jodenhaat uit extreemrechtse hoek.

Het is ontstellend bitter dat ouderen die de Sjoa hebben weten te overleven en een nieuw leven wisten op te bouwen in de kibboetsiem langs de Gazastrook op onvoorstelbaar wrede wijze zijn omgebracht door Hamas. Naast de anderen die zijn gedood.

Na de Sjoa werd gezegd “Nooit weer”. Nog steeds een mooie wens. Anderzijds zeg nooit “nooit”.