Vandaag is het 216 oktober

Deze website maakt
gebruik van cookies

bekijk onze algemene voorwaarden

Column Harry Polak

Tot zijn pensionering in 2012 was Harry Polak (1947) als kwaliteitsadviseur werkzaam in de geestelijke gezondheidszorg. In 2016 maakten hij en zijn vrouw Irith alija: ze emigreerden naar Israël, waar hun jongste dochter toen al woonde en hun oudste later volgde. Na een aantal jaren in Herzliya wonen ze nu in Raänana.
< terug
Portret Harry Polak

Kleinkinderen

maandag 20 november 23, 13:50

Onze twee in Israël wonende dochters en echtgenoten proberen hun kinderen zoveel mogelijk af te schermen van de oorlog en de beelden die daarover rondgaan. De ene dochter woont in Netanya, waar nog geen enkel luchtalarm is geweest, de andere in Tel Aviv waar heel vaak alarm was. Het valt niet te voorkomen dat hun kinderen, variërend van drie tot acht jaar, in aanraking komen met de oorlog die nu in Gaza woedt.

Zo vroeg de jongste dochter aan haar moeder waarom er overal op het plein van het winkelcentrum in de buitenwijk van Netanya foto’s hangen. Het zijn foto’s van gekidnapten. Jong en oud, man en vrouw. Het gaat niet alleen om Joodse Israëli’s. Er zijn ook bedoeïenen ontvoerd en Thaise werkers. Ik geloof dat haar moeder er wat omheen heeft gedraaid of de aandacht afgeleid. Hun zoontje, de oudste, had op school van andere leerlingen gehoord dat er kinderen waren meegenomen door de terroristen. En nu is hij bang geworden dat het hem ook zal overkomen. Zijn ouders hebben hem verzekerd dat zij in Netanya veilig zijn, zodat hij rustig kan slapen. 

In Tel Aviv worden onze twee kleinkinderen die daar wonen iets meer geconfronteerd met de oorlog. Omdat ze daar vaak alarm hebben en in de schuilkamer zitten, hebben de ouders een spelletje verzonnen. Wie als eerste de boem hoort en hoeveel boemen ze kunnen tellen. Op de gan (kinderopvang) waar beide kleintjes een groot deel van de dag doorbrengen, hebben de leidsters geleerd hoe ze rustig met zijn allen naar de schuilruimte kunnen gaan.

De ouders letten erop dat als de televisie aanstaat, hun kroost geen nare beelden te zien krijgt. Die zijn nu eenmaal niet bestemd voor kinderen. Ook niet voor volwassenen eigenlijk. Toch heeft Israël er uiteindelijk voor gekozen om de beelden van 7 oktober die door Hamasterroristen zijn opgenomen en verzonden, te laten zien aan o.a. de internationale pers. Het is onderdeel van de mediaoorlog die nog belangrijker lijkt dan de echte oorlog rond en in Gaza.

Afgezien van de oorlog in Gaza wordt ook het noorden van Israël regelmatig beschoten waarbij doden en gewonden vallen. Zelfs Eilat is niet vrij van luchtalarm. Daar worden ze onder vuur genomen vanuit het verre Jemen.

Zal de generatie die nu opgroeit in Israël en de Palestijnse gebieden erin slagen om in de toekomst dit soort verschrikkelijke ellende te voorkomen?