Vandaag is het 442 oktober

Deze website maakt
gebruik van cookies

bekijk onze algemene voorwaarden

Column Harry Polak

Tot zijn pensionering in 2012 was Harry Polak (1947) als kwaliteitsadviseur werkzaam in de geestelijke gezondheidszorg. In 2016 maakten hij en zijn vrouw Irith alija: ze emigreerden naar Israël, waar hun jongste dochter toen al woonde en hun oudste later volgde. Na een aantal jaren in Herzliya wonen ze nu in Raänana.
< terug
Portret Harry Polak

Podcast

donderdag 29 februari 24, 14:00

Regelmatig beluister ik de podcast van Joop Soesan die hij vanuit Netanya, waar hij woont, de wereld instuurt. Joop is onvermoeibaar. Hij geeft al het nieuws dat hij tegenkomt door aan zijn luisteraars in Nederland en elders in de wereld. Tegenwoordig heeft hij bijna elke dag een gast in de podcast. Ze praten dan met elkaar ‘aan de keukentafel’, zoals hij dat noemt, over het Joodse leven in Israël en Nederland. Het zijn vooral huis-tuin-en keuken-gesprekken. Het is niet zozeer journalistiek.

Soesan en ik zitten ongeveer op dezelfde politieke lijn en dat maakt het luisteren naar zijn commentaar op het nieuws en de keus van zijn items prettig. Het zou een heel ander verhaal zijn als hij - om maar iets te noemen - een fervente aanhanger van de kolonistenbeweging of Netanyahu zou zijn. Van tijd tot tijd betrap ik Joop op foutjes die ik hem meestal vergeef.

Met zijn gasten ben ik het lang niet altijd eens. Dat is ook te merken aan Joop, al laat hij zijn gasten altijd voluit hun mening geven. Hij sputtert zelden tegen. Dat mag hij wat mij betreft best vaker doen.

Van tijd tot tijd heeft hij Hans Knoop aan de keukentafel. Hans heeft een lange staat van dienst als het om Israël en de Joodse wereld gaat. Hij was in een ver verleden Likoed, meen ik. Daar is niets meer van te merken. Als hij Netanyahu en zijn club kan afbranden dan zal hij dat niet laten. Hij maakt zich terecht grote zorgen over het imago van Israël in de wereld en vooral over de gang van zaken in het Joodse land. Daar kan ik een heel eind in meegaan als betrokken luisteraar die heel bewust na zijn pensionering naar Israël is vertrokken.

Hij heeft natuurlijk het grootste gelijk van de wereld als hij stelt dat Israël nu niet bepaald het meest veilige land ter wereld is voor Joden. Als ik hem goed begrijp, heeft het zionisme van Herzl daarom in zijn ogen jammerlijk gefaald.

Zijn redenering doet me een beetje denken aan één van mijn juffen tijdens de oelpan, toen ik nog verwoede pogingen deed om het Hebreeuws onder de knie te krijgen. Dat heb ik enigszins opgegeven. Woordjes en werkwoorden leren doe ik nog wel elke dag, maar het wil niet echt vlotten als het om een gewone conversatie gaat die wat meer inhoudt dan het dagelijkse weer.

Die juf begreep totaal niet waarom ik alija had gemaakt. Nederland is toch veilig voor Joden? Wat doe je in Israël? Afgezien van de vraag of Nederland nog steeds zo leuk is voor Joden (zeker heden ten dage), er zijn ook andere redenen om in Israël te gaan wonen.

In dit land is het normaal om Joods te zijn. Je hoeft dat niet telkens te verdedigen. Dat zag die juf volledig over het hoofd en dat doet Hans Knoop ook. Maar met de komst van Israël is het antisemitisme niet over, wat Herzl hoopte. Misschien is het zelfs nóg erger geworden.