Vandaag is het 442 oktober

Deze website maakt
gebruik van cookies

bekijk onze algemene voorwaarden

Column Harry Polak

Tot zijn pensionering in 2012 was Harry Polak (1947) als kwaliteitsadviseur werkzaam in de geestelijke gezondheidszorg. In 2016 maakten hij en zijn vrouw Irith alija: ze emigreerden naar Israël, waar hun jongste dochter toen al woonde en hun oudste later volgde. Na een aantal jaren in Herzliya wonen ze nu in Raänana.
< terug
Portret Harry Polak

Rafah

donderdag 21 maart 24, 11:00

Rafach of Rafiach is volgens nagenoeg iedereen in Israël het eindstation van de grondoorlog in Gaza. Rafah is het laatste bolwerk van Hamas in de Gazastrook. Voor president Biden – overigens ook voor premier Rutte - is het aanvallen van Rafah een brug te ver. Dan overschrijdt Israël een rode lijn.

Begrijpelijk gezien de vele vluchtelingen uit het noorden en centrum van de Gazastrook die daar een veilig heenkomen hebben gezocht. Het Israëlische leger heeft hen nota bene opgeroepen om naar het zuiden te gaan toen de grondoorlog op het punt stond te beginnen.

Ongeveer een miljoen mensen tijdelijk verhuizen is geen geringe opgave. Onmogelijk is het niet. Het kost wel tijd. De Ramadan-periode geeft die mogelijkheid. Eerder is door Israël gezegd dat Hamas de gelegenheid zou krijgen om alle gegijzelden vrij te laten en als dat niet vóór de Ramadan zou gebeuren, Rafah zou worden aangevallen. Dat is dus niet gebeurd.

Wat nu? Wordt Rafah Israëls Waterloo, dat wil zeggen dat het leger daar vastloopt? Of zal met het uitschakelen van de laatste bataljons Hamasstrijders de complete zege op Hamas zijn behaald?

Rafah is de grensplaats met Egypte waar veel tunnels te vinden zijn. Via de tunnels zijn wapens en ander materieel binnengesmokkeld dat Hamas heeft gebruikt om van Gaza een terreurnest te maken. Ook om die reden is het innemen van Rafah een conditio sine qua non voor de beëindiging van deze rottige oorlog tegen een vijand die zich niet gebonden acht aan oorlogswetten.

Zowat niemand in Israël zal het begrijpen als de huidige grondoorlog tegen Hamas halt zou houden voor de poorten van Rafah. Betekent dit dat de Israëli’s oorlogszuchtig zijn? Dat lijkt me niet. Steeds wordt de vergelijking gemaakt met de strijd van de geallieerden tegen nazi-Duitsland. Die was ook pas voltooid na het bereiken van Berlijn. Geen haar op het hoofd van de militaire leiding en politici die eraan dacht om halverwege te stoppen vanwege het grote aantal Duitse doden. Soldaten in de eerste plaats, maar ook burgers.

Biden is bang dat het aantal van ruim 30.000 doden in Gaza wel eens verdubbeld zou kunnen worden als het Israëlische leger Rafah intrekt. Bedacht moet echter worden dat bijna de helft van dat dodental Hamasstrijders betreft. Het zijn kille cijfers, maar militaire experts, zoals John Spencer van het Modern Warfare Institute verbonden aan de West Point Academy in de Verenigde Staten, geven aan dat een ratio van 1 strijder op 1 tot 1,5 burgers uitzonderlijk laag is voor een stadsoorlog.

“The truth is that Israel has painstakingly followed the laws of armed conflict and implemented many steps to prevent civilian casualties, despite enormous challenges. Israel's military faced over 30,000 Hamas militants in over 400 miles of defensive and offensive tunnels embedded in and under civilian areas, populations and protected sites such as hospitals, mosques, schools, and United Nations facilities across multiple cities.”

Bij alle kritiek op Israël en de verwarrende berichten over wat er in Gaza gebeurt, houd ik me maar vast aan wat zulke experts naar voren brengen. Het biedt schrale troost.