Het Israëlische leger is een volksleger. Zoals bekend, worden jonge mannen én vrouwen in Israël opgeroepen om twee tot bijna drie jaar als dienstplichtige onder de wapenen te gaan. Daarna kunnen nog jarenlange herhalingsoefeningen volgen tot een reservist te oud wordt. 

Na de nietsontziende aanval door Hamas op 7 oktober werden 360.000 reservisten opgeroepen om de staande krijgsmacht, die uit ruim 150.000 manschappen bestaat, te versterken. Dat is een forse mobilisatie. Niet alleen Hamas moet immers ‘voor eens en altijd’ uitgeschakeld worden, ook het noordelijk front heeft versterking nodig voor het geval Hezbollah zich bij de strijd zou voegen. Dat is tot nog toe gelukkig niet gebeurd, al schieten de Libanese Sjiieten regelmatig van alles af op Israëlisch grondgebied. Daarbij vallen doden en gewonden. Dat Hezbollah nog niet voluit Hamas te hulp is geschoten, zal wel te maken hebben met de Amerikaanse waarschuwing dat zij zich - net als Iran - maar beter gedeisd kunnen houden. Er liggen twee Amerikaanse vliegdekschepen en van alles daaromheen in het oostelijk bekken van de Middellandse Zee om het figuurlijke Amerikaanse schot voor de boeg kracht bij te zetten. 

Daarmee zijn we er nog niet. Ook de Houthi’s in Jemen doen van tijd tot tijd een duit in het zakje. Zij namen Eilat onder vuur met lange afstandsraketten die ongetwijfeld van Iraanse makelij zijn. Amerikaanse oorlogsschepen hebben al het een en ander dat vanuit Jemen langskwam onderschept en ook Israëlisch raketafweer is actief rond Eilat.

Op het moment dat ik dit schrijf is de 69e soldaat gevallen in de grondoorlog. De zoveelste Israëlische dode naast de vele slachtoffers van 7 oktober rond Gaza en in het noorden. Ook op de Westoever sneuvelen Israëlische soldaten bij het opsporen en arresteren van terroristische cellen daar. 

Het gaat daarbij ook om Arabische soldaten die vrijwillig in het leger dienen, want voor hen geldt de dienstplicht niet. Het betreft zowel christenen als moslims. Druzen en ook bedoeïen vervullen van oudsher een grote rol in het leger.

De gesneuvelde soldaten krijgen veel aandacht. Het zijn de zonen en dochters van het land die hun leven gaven om Israël te beschermen. Dat is het hoogste offer dat een mens kan brengen en dat beseft iedereen. In Raänana werd daarom door de gemeente een oproep aan iedereen gedaan toen een tweede soldaat werd begraven. Op dat moment waren wij in Tel Aviv, zodat we ons niet bij al degenen konden voegen die met vlaggen in de hand langs de route stonden om Roie Meerom z.l.de laatste eer te bewijzen. Iedereen stond daar natuurlijk ook en vooral om de familie te steunen bij hun verdriet. Het is indrukwekkend om te zien dat Israël op dat soort momenten één en ondeelbaar is.