Nadat Israël een heel hoge figuur van de Iraanse Revolutionaire Garde in Damascus had gedood, bezwoer het land van de ayatollahs dat dit niet onbestraft zou blijven. Sindsdien verkeert Israël in nóg hogere staat van paraatheid. Wij hebben onze watervoorraad in de schuilkamer aangevuld en alles daar nog eens goed gecontroleerd. Direct na de fatale 7e oktober werd al dringend aangeraden om water, droog voedsel en nog andere onontbeerlijke zaken (zoals een batterijradio) klaar te zetten voor het geval Hezbollah zich bij de strijd van Hamas zou voegen.

Dat gebeurde toen gelukkig niet. Inmiddels is Hezbollah al tijden bezig om elke dag het noorden van Israël te bestoken met raketten, drones en antitankgranaten. Waar Hamas steeds minder of nauwelijks meer toe in staat is, na de start van het verwoestende grondoffensief van Israël in Gaza, lukt dat Hezbollah volop. Al slaat Israël wel terug om raketinstallaties en andere vijandelijke doelen zoveel mogelijk uit te schakelen. Niettemin is het nog steeds niet tot een totale oorlog gekomen tussen Israël en Hezbollah. Je moet er niet aan denken wat er gaat gebeuren als het zover mocht komen.

Bij de kapper waar ik net vandaan kom, was men druk aan het praten over de laatste instructies van het Home Front Command (de Pikoed HaOref). Ik kon er weinig van verstaan. Wel hoorde ik regelmatig een mij inmiddels vertrouwd woord langskomen: raketten. Ze zullen het ook wel gehad hebben over drones en antitankgranaten. Vooral die laatste zijn levensgevaarlijk omdat er weinig tegen te doen is. Dat gevaar is pas over als Hezbollah is teruggedrongen achter de Litani-rivier. De drones en raketten kunnen uit de lucht worden gehaald.

Het is een bizarre situatie sinds 7 oktober. Telkens wordt als het ware overgeschakeld op een hogere trap van externe bedreigingen. Eerst Hamas, daarna Hezbollah vanuit Libanon en nu komt het acute gevaar vanuit Iran. Hamas is nog lang niet uitgeschakeld, Hezbollah allerminst en Iran kan nog van alles in stelling brengen. Op de Bom na …

Inmiddels zijn we een half jaar in oorlog. Zojuist zijn weer vier soldaten in Gaza gesneuveld door een hinderlaag in een tunnel. Het schrikbarend hoge aantal doden in Gaza loopt volgens Hamas steeds verder op, al wordt weggelaten dat het ook veel eigen strijders betreft. Van de gegijzelden weten we heel weinig, behalve dat er al een aantal gedood is. Net werd het zielloze lichaam van een gegijzelde opgespoord en naar Israël overgebracht.

Het begint steeds uitzichtlozer te worden. Rafah mag niet aangevallen worden, zo is de wereld van mening. Kennelijk ook niet als Israël erin zou slagen om de burgerbevolking vandaar naar veiliger (wat heet!) oorden te krijgen.

Nog een enkel woord over een vorige column die over Poeriem ging. Daarover werd ik op de vingers getikt door iemand die al heel lang in Jeruzalem woont. Ik schreef nogal achteloos dat er in Jeruzalem wel een Poeriemparade zou plaatsvinden, zoals gebruikelijk. Maar in Jeruzalem is al meer dan veertig jaar geen parade geweest. Fout dus, waarvoor mijn verontschuldigingen.