Na de afschuwelijke aanval op 7 oktober door Hamas, gericht op bewoners en bezoekers van het dansfestival rond Gaza, zijn er Israëli’s tijdelijk uitgeweken naar het buitenland. Anderzijds kwamen er heel wat Israëli’s die in het buitenland wonen terug om het land te versterken als militair. Ook in ons gezin was er door de paniek over 7 oktober enige discussie over vertrek of blijven, met als uitkomst dat we met zijn allen bewust zijn gebleven.

De gebruikelijk rakettenregen vanuit Gaza zijn we wel gewend, al blijft dat eigenlijk bizar. Zolang de Iron Dome echter zijn gezegende werk blijft doen, is er niet al te veel gevaar te duchten. Zeker niet met onze beveiligde kamer in huis. Maar vrienden in het buitenland zouden het begrepen hebben als we even ons heil in het veilige Nederland hadden gezocht. Maar geeft Nederland ons wel in alle opzichten zo’n veilig gevoel?

In fysiek opzicht is Nederland natuurlijk te verkiezen boven het aan alle kanten bedreigde Israël. Nederland krijgt niet vanuit de buurlanden tijdens oorlogssituaties dagelijks vele raketten over zich heen, zoals Israël vanuit Gaza, Libanon en nota bene ook uit Jemen. Afgezien van de raketten van Hamas is het onrustig op de Westoever (Judea en Samaria zeggen velen hier) met regelmatig aanslagen op Israëli’s die daar wonen en ook binnen Israël. Verder hoef je je In Nederland niet druk te maken over een grote groep gegijzelden, met name of en wanneer zij vrijkomen. In Israël is dat hét gespreksonderwerp tijdens de tijdelijke wapenstilstand waarvan we nu ‘genieten’.

In Nederland zit de Joodse gemeenschap echter min of meer in het verdomhoekje door de huidige oorlog in Gaza. Israël en Joden elders zijn in de ogen van Israëlhaters zo ongeveer één pot nat geworden. Dat zou ons geen lekker gevoel geven en Nederlandse Joden uiteraard evenmin. Alleen als je in Israël woont, is dat niet iets waar je je druk over hoeft te maken. Je woont hier in het Joodse land en iedereen begrijpt waarom het leger Gaza in is getrokken, waarbij ontzettend veel doden vallen. Het is hier niet nodig om de grondoorlog te verdedigen, zoals dat elders in de wereld wel het geval is.

Fysiek onveilig hier, maar psychisch veilig als het gaat om je Jood-zijn. Elders is het andersom: fysiek veilig (geen oorlog), doch psychisch moet je wel een paar tandjes bijzetten als Jood die in een ander opzicht onder vuur ligt.

Ook om die reden zijn we gebleven. Bovendien: als je vanuit het buitenland moet toezien wat hier gebeurt, terwijl je het hier uit de eerste hand had kunnen horen en zien als je was gebleven, doe je jezelf dan een plezier om uit te wijken?

Toen we op alija gingen, wisten we dat zoiets kon gebeuren. Al hadden we in onze ergste dromen niet gedacht dat Hamas zó kon toeslaan terwijl het leger op die zwarte sjabbat in de eerste uren of zelfs langer nauwelijks bescherming wist te bieden.