Regelmatig verbaas ik me over de dagelijkse gang van zaken in Israël, die doorgaat alsof er niet een oorlog is (met Hamas) en er mogelijk nog één desastreuze (met Hezbollah) aankomt. Als je niet beter zou weten, zou je kunnen denken dat Israël doordraait zoals altijd.

Niets is minder waar. Althans, ogenschijnlijk is het normaal. Dus iedereen doet zijn boodschappen, de schappen in de supermarkten zijn vol, de rijen voor de kassa’s zijn vaak lang met overvolle boodschappenwagentjes. Je kunt gewoon afspraken maken met artsen en de apotheken leveren de voorgeschreven medicatie. Bestellen via internet is geen probleem, want alles wordt netjes aan huis bezorgd.

Vuilnis wordt opgehaald zoals gebruikelijk. En de straten bij ons worden nog steeds dagelijks schoongemaakt. Ik hoor wel eens andere verhalen via een bekende podcast over Israël, maar die kloppen niet met onze waarneming. We komen regelmatig in Tel Aviv en ook in Netanya en af en toe elders, dus we hebben enig idee over de dienstverlening door de gemeentereiniging op diverse plekken. 

Maar de demonstraties worden steeds omvangrijker. Het verzet tegen de huidige regering zwelt aan. Iedereen heeft zijn redenen om te demonstreren. Het belangrijkste punt is voor velen dat er veel meer moet worden gedaan om alle gegijzelden onmiddellijk vrij te krijgen. Desnoods beëindiging van de huidige oorlog in Gaza. De roep om nieuwe verkiezingen neemt bovendien de overhand, naast de eisen rond het terugkrijgen van de gegijzelden.

Vandaag komt er nog iets bij, omdat het Hooggerechtshof heeft besloten dat ook ultraorthodoxen het leger in moeten. Ik ben benieuwd wat Netanyahu gaat verzinnen om daaraan te ontkomen, want als jesjiwa-studenten moeten worden opgeroepen, dan valt waarschijnlijk zijn kabinet.

Zondag sprak ik een echtpaar dat net terug is uit Nederland. Ze waren niet erg te spreken over de manier waarop naar hun oordeel veel Joden in Nederland over Israël praten. Ze zeiden dat veel van hun vrienden het Israël kwalijk nemen dat Joden buiten Israël het steeds moeilijker krijgen. Het antizionisme is definitief omgeslagen in antisemitisme.

Ik weet wel dat er zulke gedachten leven, maar naar mijn idee zijn juist veel Nederlandse Joden tot het inzicht gekomen dat ze zich in hetzelfde schuitje bevinden als Israëli’s. Dus al die heftige anti-Israëlemoties, die regelmatig omslaan in anti-Joodse gevoelens, leiden juist tot meer solidariteit met Israël. Al kan je Joden in Nederland niet één op één verantwoordelijk houden voor wat er in Israël gebeurt. 

Maar wie zal het zeggen? Ik heb nog geen opiniepeilingen gezien over dat onderwerp. Misschien wordt het tijd om daar eens uitgebreid naar te vragen. Anders blijft het bij indrukken en heeft iedereen als het ware gelijk op grond van zijn of haar toevallige waarneming.

Aan peilingen in Israël is geen gebrek. De meerderheid wil dat Netanyahu nu vertrekt. Uiteraard ziet hij dat anders en stelt hij dat gedurende een oorlog een regeringswisseling een onverstandige zet is. Daar zit zeker wat in, maar deze regering steunt op een steeds smallere basis en maakt naar mijn idee meer vijanden dan nodig is.