De ontwikkelingen gaan de laatste tijd hard. Na het ombrengen van Hamasleider Haniyeh in Iran, in het hol van de leeuw, is het afwachten wat Iran gaat doen. Ook Hezbollah zal terug gaan slaan nadat een hoge Hezbollah-figuur is gedood in Beiut. Het laatste is door Israël opgeëist, het eerste niet. Israël zwijgt over de vraag of het een aandeel had in de zeer gerichte aanslag op Ismail Haniyeh. In diplomatieke termen heet zoiets dat Israël niets bevestigt en ook niet ontkent.

Van de Nederlandse ambassade kregen we weer een bericht dat neerkwam op: wegwezen! Dat was ook de boodschap van eerdere ambassadeberichten na 7 oktober. Toen was de ambassade echter actiever want er werden repatriëringsvluchten aangeboden. Nu wordt met zoveel woorden gezegd dat je het zelf maar moet uitzoeken. Anders gezegd (in mijn woorden), als je in oktober het advies om Israël te verlaten niet hebt opgevolgd, moet je het maar zelf weten.

Indertijd hadden we contact met een stagiair uit Nederland die na een pittige sollicitatie voor een plek op de ambassade in Tel Aviv daar aan de slag mocht. Hij kreeg in oktober de opdracht om direct te vertrekken.

We wónen in Israël, wetend wat ons kon overkomen toen we hier naartoe vertrokken om onze derde levensfase (na de pensionering) hier door te brengen. Al is de huidige oorlogstoestand veel dreigender dan we eerder hadden vermoed. Eigenlijk is Israël weer beland in een situatie die vergelijkbaar is met de Onafhankelijkheidsoorlog of de vooravond van de Zesdaagse Oorlog of de Golfoorlog.

We zijn geen toeristen of expats, dus we zagen geen dringende reden om na 7 oktober te vertrekken. Ook niet tijdelijk, want tot wanneer is dan ‘tijdelijk’? We gingen er terecht vanuit dat de Iron Dome ons zou beschermen tegen de talloze Hamasraketten die op de streek rond Gaza werden afgevuurd, tot Tel Aviv en Jeruzalem aan toe. In die tijd hebben we ongeveer twintig keer luchtalarm gehad en daar viel mee te leven.

Hoe het nu wordt, weet geen hond. De barrage van meer dan 300 drones, kruisraketten en ballistische raketten die Iran in april afvuurde op Israël was een regelrechte blamage. Ze troffen amper doel, mede dankzij een internationale coalitie die Israël te hulp schoot.

Zo’n blunder zullen ze deze keer willen vermijden, neem ik aan. Als ze voluit gaan - samen met de proxies, vooral Hezbollah, aan hun zijde - dan kan het wel eens volledig uit de hand lopen.

Iran heeft zich tot nog toe vooral op de achtergrond gehouden. De aanval in april was een uitzondering op dat beleid. Nu moeten ze vanachter de coulissen tevoorschijn komen, willen ze nog serieus genomen worden. Het biedt een kans om de ayatollahs en de Revolutionaire Garde aan te pakken. Nu hebben ze nog geen nucleaire mogelijkheden. Dit zou wel eens de laatste keer kunnen zijn dat Iran en Hezbollah, plus andere Sjiieten in de ontvlambare regio, via een conventionele oorlog aangepakt kunnen worden.

Het zal ongetwijfeld een verschrikkelijk slagveld worden, maar nog zonder ‘atoompaddenstoelen’. Wee ons allen.