Vandaag is het 382 oktober

Deze website maakt
gebruik van cookies

bekijk onze algemene voorwaarden

Column Harry Polak

Tot zijn pensionering in 2012 was Harry Polak (1947) als kwaliteitsadviseur werkzaam in de geestelijke gezondheidszorg. In 2016 maakten hij en zijn vrouw Irith alija: ze emigreerden naar Israël, waar hun jongste dochter toen al woonde en hun oudste later volgde. Na een aantal jaren in Herzliya wonen ze nu in Raänana.
< terug
Portret Harry Polak

Cruise I

vrijdag 20 september 24, 12:30

Onlangs was mijn vrouw jarig. Een kroonjaar, daar hoort een bijzonder cadeau bij. Onze dochters hadden bedacht dat ‘een paar dagen weg’ een goed idee was. Even het hectische Israël-in-onophoudelijke-oorlog achter je laten met een verzorgde reis om bij te tanken. Dan kom je al gauw uit op een cruise.

Niet dat mijn vrouw en ik van die cruisegangers zijn. We zijn, toen ik jaren geleden een kroonjaar had bereikt, met een cruise naar St. Petersburg geweest. Daar bleven we twee dagen, wat net voldoende was om een indruk te krijgen van de gigantische Hermitage. Het was een oude wens om al die kunstschatten daar te bewonderen. Onderweg deden we ook Tallin, de hoofdstad van Estland aan, net als Stockholm, Kopenhagen en Hamburg.

Een cruise is niet echt iets voor ons. Je bent overal maar heel kort. Die twee dagen Hermitage waren op zich wel geslaagd, al hadden we er wel een week kunnen ronddwalen. Het cruisepubliek is speciaal publiek. Althans in onze ogen. Ik wil niemand beledigen. Toen we vertrokken uit Amsterdam en het reusachtige schip langzaam door het Noordzeekanaal gleed naar de IJmuidense sluizen keken we onze ogen uit. Het landschap ziet er altijd zo anders uit vanaf het water. We dwaalden over alle dekken en het was overal doodstil. Waar zijn al die mensen, dachten we.

Het antwoord liet niet lang op zich wachten nadat we de bovenste dekken hadden bereikt via de eindeloze trappenhuizen. Het leek wel of alle cruisegangers zich direct na de afvaart naar de ontbijt- en lunchzaal hadden gehaast. Het was daar een drukte van jewelste en iedereen deed zich tegoed aan allerlei lekkernijen. Natuurlijk hebben we ook ons bordje opgeschept, doch we hadden geen zin om na de cruise als volgevreten passagiers aan wal te gaan.

We zijn heel benieuwd hoe het Israëlisch cruisepubliek is. Eerlijk gezegd denken we dat ze beslist niet zullen onderdoen voor de St. Petersburg-gangers die we jaren geleden hebben meegemaakt. Integendeel!

Toen de kinderen en ik de zeereis naar Rhodos en Kreta boekten, hadden we er geen idee van dat in Libanon honderden piepers en de dag erna portofoons zouden ontploffen in de broekzakken van leden van Hezbollah. Een bijzonder staaltje van de Mossad, de Israëlische geheime dienst met een grote reputatie. Die was aan diggelen gegaan op 7 oktober, maar daarna zijn ze in de ogen van het publiek in Israël weer terug van weggeweest dankzij diverse indrukwekkende acties, zoals het ombrengen van Haniyeh in nota bene Teheran. In het hol van de leeuw!

Er bestaat nu opnieuw (!) een grote kans dat er een volledige oorlog uitbreekt tussen Hezbollah en Israël. Dat zo’n oorlog staat te gebeuren, daar twijfelen weinigen aan. De diplomatie heeft al tijden geleden gefaald nadat bleek dat Hezbollah zich niet uit het zuiden van Libanon wilde terugtrekken conform een belangrijke resolutie van de VN-Veiligheidsraad. De VN wikt, Nasrallah beschikt.

De cruisemaatschappij in Haifa laat zich vooralsnog niet weerhouden. De afvaart staat voor zondag 22 september gepland. Best spannend.