Iedereen is in gespannen afwachting van de Israëlische reactie na de circa 180 ballistische raketten die Iran recent op Israël afvuurde. Uit de berichtgeving in de media maak ik op dat er veel overleg met de Amerikanen is geweest over de doelen. Als ik het goed begrijp, willen de VS een afgemeten reactie en ten tweede dat Israël louter militaire objecten onder vuur neemt. Israël wil meer. Vooral nucleaire installaties treffen en eventueel ook olieraffinaderijen e.d. om Iran economisch te raken.

Ik weet nog dat we na 7 oktober geen reden zagen om te vertrekken uit Israël toen de Nederlandse ambassade met dat aanbod kwam. De rakketen uit Gaza van Hamas kwamen weliswaar ook tot in Ra’anana. Maar die werden in de regel onderschept door de Iron Dome, dus wij voelden ons veilig. Pas als Hezbollah voluit gaat, dan wordt het een ander verhaal, dachten we toen.

Inmiddels heeft Hezbollah laten zien dat het Tel Aviv en ook Ra’anana kan bereiken. Maar dat is slechts een paar keer gebeurd, terwijl we voor Hamas ruim twintig keer moesten schuilen. De IDF heeft heel veel raketinstallaties in Libanon uitgeschakeld door zware bombardementen. De aanvalsmogelijkheden van de sjiieten in Libanon zijn daardoor sterk gereduceerd, liet het leger weten. Niettemin wordt het noorden sinds 8 oktober onophoudelijk zwaar bestookt. Verder dan de lijn van Haifa naar Tiberias komen de raketten echter doorgaans niet. Kortom, het lijkt erop dat wij in het centrum van het land ons niet zoveel zorgen hoeven te maken over Hezbollah. In tegenstelling tot wat we eerder dachten.

Het verschil van de oorlog in het noorden met die in Gaza is vrij groot. Er zijn tal van hoge leiders van Hezbollah, tot en met de allerhoogste, uitgeschakeld, terwijl Sinwar nog steeds onvindbaar ergens in Gaza onder de grond zit. Voorts ligt bij iedereen nog vers in het geheugen wat Israël voor elkaar kreeg met ontploffende piepers en portofoons. Die verrassende actie heeft een lange aanloop gehad. Het lijkt erop dat Israël goed voorbereid was op een oorlog in het noorden. De aanval vanuit Gaza kwam daarentegen volkomen onverwacht, terwijl er wel allerlei niet mis te verstane signalen zijn afgegeven door verkenners aan de grens.

Het verhaal met Iran wordt anders, denken we. In april viel het nog mee, want de ruim 300 raketten en drones werden grotendeels uitgeschakeld. Mede dankzij een internationale coalitie. Die was al eerder in de maak, zo vertelde Bennett over de tijd dat hij premier was. Daar kon men ruimschoots van profiteren.

De Iraniërs hebben er echter van geleerd en ‘beperkten’ zich nu tot ballistische raketten die in ruim tien minuten Israël kunnen bereiken. Die hebben schade aangericht. Ook op een luchtmachtbasis in de Negev, al wordt daar nogal luchtig over gedaan. Is dat om het volk niet ongerust te maken? Of valt het echt mee? Het Arrow-systeem voor die snelle, hoge raketten is wellicht toch minder effectief dan de Iron Dome.

De ambassade belt niet meer, hebben ze laten weten. Al is er nu meer urgentie.