Oorlog voeren kost niet alleen veel mensenlevens, wat intens droevig is, het is ook ontzettend duur. Israël schiet voor een vermogen aan anti-raket-raketten af om de eigen bevolking te beschermen. De aanvallen van de Israëlische luchtmacht op leiders van Hezbollah en Hamas, munitievoorraden, commandocentra en andere militaire doelen in Gaza en Libanon (en ook die tot nog toe ene keer in Iran) zal ook een lieve duit kosten. Net als de grondoperaties in vijandelijk gebied.

Het oproepen van reservisten is eveneens kosten verslindend. Hun werkgevers, indien het om werknemers gaat, worden gecompenseerd voor het doorbetalen van de salarissen. Zelfstandigen krijgen uiteraard ook een vergoeding, maar hebben het vaak veel zwaarder. Omdat ze onder de wapenen zijn, kunnen ze hun diensten niet leveren, waardoor ze klanten kwijtraken.

Daarnaast is veel geïnvesteerd in beschermende maatregelen voor burgers, zoals schuilkelders en beschermde ruimtes in woningen. Dat is lang niet alles. Denk maar aan de alarmsystemen die zijn opgetuigd om mensen op tijd te waarschuwen voor aanstormende raketten. Allemaal extra kosten.

Daarom is Israël een duur land. Al zullen de prijzen vast ook opgedreven worden door monopolies. Of het ook door hoge invoerbelastingen komt, weet ik niet. Het zou me niet verbazen.

De Minister van Financiën Smotrich gaat binnenkort de belastingen verhogen, want de overheid komt geld te kort. Leningen uitschrijven zal de staat meer geld gaan kosten dan eerder omdat de kredietwaardigheid van het land omlaag is geschroefd en dan gaat de rente die moet worden betaald omhoog. Het is immers riskanter geworden om geld uit te lenen aan de Israëlische staat en daar moet wat tegenover staan voor de ‘geldgever’.

Israël is in veel opzichten een merkwaardig land. Eén van de nauwelijks uit te leggen zaken heeft te maken met militaire dienstplicht. Een niet onbelangrijk deel van de Joodse bevolking, we hebben het over de ultraorthodoxen, hoeft niet op te komen. Zij menen hun aandeel aan de landsverdediging te leveren door het leiden van een leven volgens de halacha. Gedurende deze oorlog bidden ze extra. Al hebben ze weinig boodschap aan de Joodse staat die in hun ogen niet Joods is of in ieder geval niet Joods genoeg.

Ze mogen blijven studeren op kosten van de gemeenschap. Ik heb wel eens gehoord dat hun beurs meer oplevert dan de soldij van een dienstplichtige. Dat ze het leger niet in willen is één ding. In plaats daarvan kunnen zij hun nationale dienstplicht in de samenleving vervullen, want er is genoeg te doen op dat gebied in bijvoorbeeld ziekenhuizen.

Dat ze zelfs tijdens de huidige oorlog die ondanks militaire successen van de strijdmacht trekken vertoont van een overlevingsoorlog, gewoon blijven studeren, is eigenlijk onvoorstelbaar.   

Om het verhaal af te ronden over het slijk der aarde, overigens een Bijbelse term, er wordt ook ruim verdiend aan oorlogen. Door al die Amerikaanse industrieën en ook door Israëlische wapenfabrikanten. Hypocrisie is daarbij niet van de lucht: wapenembargo voor Israël maar desondanks Israëlische wapens die hun effectiviteit hebben bewezen, kopen. 

De één zijn dood is de ander zijn brood.