Opluchting nadat Sinwar was gedood. Dat is het gevoel dat veel Israëli’s hadden nadat het bericht binnenkwam dat het inderdaad om de Hamas-mastermind van de ramp op 7 oktober 2023 ging. 

Er waren ook Israëli’s die een vreugdedans deden. Persoonlijk zou ik dat niet doen. Het is nu eenmaal niet gepast volgens de Joodse traditie om je te verheugen over de dood van je vijand. Maar opluchting, dat moet mogen, omdat je niks meer van hem te vrezen hebt. Zijn doorvechtende volgelingen willen vooralsnog echter niet van opgeven weten. Ze vechten zich net als hun baas liever dood. 

Biedt de dood van de brute leider - hij werd de slager van Khan Younis genoemd omdat hij er kennelijk behagen in schepte om tegenstanders persoonlijk om zeep te helpen - toch een kans op beëindiging van de lange verschrikkelijke oorlog met Hamas in Gaza? Kunnen dan eindelijk de nog in leven zijnde gijzelaars vrijkomen? En leidt en wapenstilstand in Gaza ertoe dat Hezbollah stopt?

Dat zou allemaal van Netanyahu afhangen, lees ik zowat overal in de Nederlandse pers. Uiteraard vervult de Israëlische premier een hoofdrol in deze tragedie. Toch lijkt het mij dat het éérder van Hamas afhangt. Zij zijn de zinloze strijd op 7 oktober begonnen, waarna Hezbollah zich op 8 oktober bij hen voegde met de onophoudelijke dagelijkse stroom aan raketten, antitankgranaten en drones. Als Hamas inziet dat er voor hen niks meer te bereiken valt, behalve nog meer Gazaanse doden en verwoestingen dan pas is het eind in zicht. 

In Trouw las ik een column met de slotvraag: wie stopt Netanyahu? Verkeerde vraag, dacht ik gelijk. De hamvraag is: wie is in staat om Hamas (en Hezbollah) af te stoppen? In die column kwam en dat is veelbetekenend, het woord ‘gijzelaars’ niet één keer voor. 

Dan lees ik liever de columns Thomas Friedman in The New York Times. Ik ben het lang niet altijd eens met wat hij schrijft. Hij beschikt echter over inside-information. Zo schijnt hij te weten dat als Hamas de strijd staakt en de gijzelaars eindelijk vrijkomen - zonder dat daar de vrijlating van veroordeelde Palestijnen in Israëlische gevangenschap tegenover staat - welk scenario zich zou kunnen ontrollen voor het oog van de wereld.

Abbas zou serieus werk moeten maken van een Palestijnse Autoriteit nieuwe stijl die voor Israël aanvaardbaar is. Netanyahu moet zich ontdoen van de dwarsliggers Ben Gvir en Smotrich. Als daarmee een gedemilitariseerde Palestijnse staat tot de mogelijkheden kan gaan behoren, zijn de Saoedi;’s bereid om banden met Israël aan te knopen. Plus dat gematigde Arabische landen bereid zijn de wederopbouw van Gaza ter hand te nemen. Zonder Hamas, maar met Abbas. 

Het lijkt me allemaal te mooi om waar te zijn. Dat de dood van Sinwar van grote betekenis is, valt niet te ontkennen. Of het genoeg is, is iets anders. Hezbollah gaat ook gewoon door zonder Nasrallah. 

Van de Iraniërs zijn we nog niet af. Ze lijken de dans te ontspringen. Friedman noemde hen niet in zijn column. Een omissie.