Als je in Israël woont, loop je tegen grenzen aan. Landsgrenzen, bedoel ik in dit geval. Je hebt ook andere grenzen, zoals religieuze. Vrouwen ervaren die als ze religieus willen scheiden en de man dat weigert. 

We zijn toen we hier alleen op vakantie kwamen, een keer naar Petra in Jordanië geweest. Dat ging via de grensovergang bij Eilat/Akaba. We moesten alles inleveren wat we aan eten en drinken bij ons hadden. Dat was niet veel, we hadden slechts een flesje water op zak. Dat werd direct ingenomen en na de grensovergang konden we een nieuwe fles kopen. Zo verdient Jordanië geld aan binnenkomende toeristen uit Israël.

Als je tijden in Europa hebt gewoond, sta je er amper bij stil dat je daar vrij personenverkeer hebt dankzij de Europese Unie. Nu is dat vrije verkeer de laatste tijd wat aan banden gelegd, las ik. Diverse landen hebben de ouderwetse grenscontrole weer ingevoerd. 

Ik stam nog uit de tijd dat je bij iedere grensovergang binnen Europa je paspoort moest tonen, althans dat waren de regels. Het kan zijn dat de Benelux daar wat soepeler in was, dat weet ik niet meer. 

Ooit heb ik vanaf Wageningen een fietstocht gemaakt naar het in Duitsland gelegen Reichswald. Uiteraard had ik mijn paspoort bij me gestoken en daar werd dan ook prompt naar gevraagd toen ik bij de grens arriveerde. De douaniers vonden het maar vreemd dat ik met de fiets de grens over wilde. Ze hadden echter geen grond om me tegen te houden. Kennelijk was ik overtuigend genoeg met mijn opmerking dat ik wat wilde rondtoeren.

Van Israëli’s is bekend dat zij na hun militaire dienstplicht doorgaans een flinke reis maken naar het buitenland. Geen bestemming is hen te ver. Zuid-Amerika, verder gelegen Aziatische landen, zoals India, zijn populaire bestemmingen.

En ook als Israëli’s eenmaal gesetteld zijn, gaan ze als ze het zich kunnen veroorloven met het gezin graag de grens over. Naar Europa bijvoorbeeld. Vanwege de huidige oorlogstijd zijn vliegreizen echter erg duur geworden, dus de meesten zoeken het dan dichter bij huis. Bijvoorbeeld Griekenland. Turkije is al een tijdje afgevallen vanwege Erdogan en zijn anti-Israëlische politiek.

Velen blijven noodgedwongen in eigen land omdat het onbetaalbaar is geworden om naar het buitenland te gaan. De keus aan binnenlandse reisdoelen is flink geslonken vanwege de rottige oorlog. Het noorden was altijd een zeer gewilde plek om naar toe te gaan vanwege de groene natuur. Maar ja, zo lang Hezbollah meermalen per dag tientallen raketten blijft afvuren, kan je daar beter wegblijven. 

Ook wij ondernemen nauwelijks nog uitstapjes. Het is afzien geworden. Maar de echte oorlogsgetroffenen hebben het pas zwaar. Die zijn gestuit op de grens tussen leven en dood.