Inmiddels is de derde maand aangebroken van de oorlog met Hamas. En het is ook ‘een beetje’ oorlog met Hezbollah in het noorden, plus met de Jemenitische Houthi’s in het zuiden. Op de Westoever is het onrustig, dat was al veel langer zo. Als het daarbij blijft, mogen we als inwoners van Israël in onze handjes knijpen. 

Ik schrijf dit op vrijdagmiddag 8 december, 25 kislev, dus de eerste dag van chanoeka. Er was weer alarm in Tel Aviv en wijde omgeving. We konden zelfs in Ra’anana, waar geen alarm was, een luide boem horen op het moment dat we contact zochten met onze dochter in Tel Aviv. Zij reed net met de kinderen de ondergrondse parkeergarage van haar appartementengebouw binnen. Dus ze was gelukkig veilig. 

Zolang Tel Aviv nog steeds onder vuur ligt, en net zo goed het gebied direct rond Gaza, is Hamas allerminst verslagen. Al las ik begin van de middag dat volgens Gazaanse journalisten, aldus een bericht van het Israëlische leger, het noorden van Gaza is gevallen. Het leger heeft namelijk een centrale politiepost in het kamp Jabaliya veroverd en dat schijnt een soort genadeslag te betekenen voor Hamas in het noorden.

Nu het zuiden nog, met name Khan Younis, waar de top van Hamas in Gaza zich schuil zou houden. Daar wordt hard gevochten. Het aantal gesneuvelde Israëlische soldaten kruipt langzaam omhoog richting honderd. Ook de zoon van de vroegere chef van de strijdkrachten Gadi Eizenkot is omgekomen.

Het dodental aan Gazaanse kant is vele malen hoger. Of het aantal klopt, waag ik zeer te betwijfelen. Plus dat Hamas alles bij elkaar optelt, strijders (terroristen dus) en burgers, Hamas maakt geen onderscheid. In het buitenland betekent dat hoge aantal dode Gazanen nog meer sympathie voor Hamas.

Dat beseft iedereen hier ook wel. Tegelijkertijd denken Israëli’s dat het beter is om weinig doden aan eigen kant te hebben dan om met veel meer Israëlische slachtoffers de sympathie van de wereld binnen te halen. Beter levend en desnoods gehaat dan dood en geliefd.

Mansour Abbas van de islamitische Ra’ampartij die deelnam aan de vorige Israëlische regering, wat een unicum was, heeft eerder gezegd dat Hamas beter de wapens kan neerleggen en zich overgeven dan zich doodvechten. En daarmee tevens veel Gazanen mee de dood in te sleuren. Ik geloof niet dat dat tot de Nederlandse pers is doorgedrongen.

Over de pers en andere media in Nederland maak ik me weinig illusies meer. Al zijn er uitzonderingen. De NRC kopte vandaag groot dat Israël zeer zware bommen gebruikt waarbij de kans groot is op veel doden. De NAVO was voorzichtiger in Libië, zo staat er. Ja, allicht, dat land was voor de NAVO toch echt de ver-van-mijn-bed-show. Gaza en Israël zijn directe buren, dat is andere koek. Later in het artikel wordt de verklaring gegeven. Die zware bommen, geleverd door de Amerikanen, zijn bedoeld om de tunnels van Hamas zoveel mogelijk uit te schakelen. Daar kun je toch niet tegen zijn?